Z o rijd ik met een trots gevoel naar huis, zwevende in de zevende hemel met zelfs een klein beetje ster allures, terwijl er thuis een bericht op mij lag te wachten die de bodem onder mijn voeten weg sloeg.

Het trotse gevoel kwam bij het show weekend weg, waarvandaan ik naar huis reed. De Europe North  Regional award show of Tica in Asperen van 2, 3 en 4 november 2018. Een Ragdoll uit mijn cattery kreeg daar zijn award uitreiking van:

♥   Beste kat van de Tica regio noord europa,

♥   Tica’s Beste Ragdoll van de hele wereld,

♥   en 4e beste kat van alle rassen van Tica over de hele wereld.

Daar mag je als fokker natuurlijk best een beetje trots op zijn. Zodra de donkere wolk, die het gevoel van euforie overschaduwd, een beetje is weg getrokken, wil ik zeker nog terug komen op deze speciale gebeurtenis.

B ij mijn thuiskomst van het show weekend kreeg ik een mega klap te verwerken. Mijn man en kids vonden Buddy liggend in het midden van zijn buitenren, dood. Hij lag er bij alsof hij zo van rechtop-staand was omgevallen. De paniek was groot, maar ze konden niets meer voor hem doen. Hoe lang hij al dood was was moeilijk te zeggen. Tegen de tijd dat ik thuis kwam had Henk al contact gehad met onze dierenarts om de procedure voor autoptie in gang te zetten. We hoopten dat we daarmee antwoord zouden krijgen op de vele vragen, of in ieder geval enkelen daarvan. We snapten er echt helemaal niets van. Er was geen enkele aanwijzing te vinden over waardoor hij zo plotseling was overleden. Ook de dagen daarvoor niet.